Biofilm jest głównym powodem przewlekłości ran (Høiby i in., 2015; Wolcott i in., 2016; Wolcott, 2017). i charakteryzuje się nawracającym się zapaleniem oraz słabą reakcją na terapie przeciwdrobnoustrojowe (Høiby i in., 2015; Wolcott i in., 2016; Wolcott, 2017).
Wyniki przeglądu systematycznego imeta-analizy (Malone i in., 2017) potwierdzają, że biofilm występuje przy 78% wszystkich ran przewlekłych. Pomimo to, podejrzewa się bardziej realistycznie, że biofilm występuje w prawie 100% (WUWHS, 2016) trudno gojących się ran i dlatego popierane są założenia kliniczne, że biofilm jest wszechobecny w tych typach ran.
Lepsze zrozumienie i kontrola biofilmu w trudno gojących się ranach – oraz wykorzystywanie nowych metod leczenia oraz technologii – są niezbędne do poprawy wyników leczenia (Wolcott, 2017). Nacisk na wczesną interwencję również jest niezbędny aby kontrolować biofilm zanim stan przewlekły rany stanie się poważnym problemem.
